Maandag, 6 juli (geschreven)
Niki en ik zijn van de universiteit Károli in Boedapest. We zijn op 3 juli al vertrokken omdat we een nachttrein hebben genomen. Toen we in Warszawa ’s morgens aankwamen, zochten we naar het juiste spoor richting Poznan Glówny. We vroegen aan een sympathiek meisje: „Do you speak English? Does the train go to Poznan Glówny from hier?” Ze zei: „I hope so. I have to go to Poznan as well.” Okee, we hebben gedacht, dat ze alleen een gewoon meisje uit Polen is want we hebben haar koffers niet kunnen zien. Maar daarna kwam de trein aan, en we zijn elkaar kwijt geraakt omdat er zo veel mensen waren. Na een beetje „sportieve activiteiten” (we moesten tenminste door acht treinwagons doorgaan om onze zitplaatsen te vinden) hebben we eindelijk kunnen zitten in een cabine waar al 6 mensen zaten. Het was erg druk, hoor. De reis leek ons langer te zijn dan de reis vanuit Boedapest naar Warszawa.
Toen we in Poznan Glówny aankwamen, zochten we naar de bushalte. En toen was ook dit meisje van Warszawa daar. We konden eindelijk ook een koffer zien. Ze stond te vragen: „Are you also for de zomercursus?” En toen hebben we kennis gemaakt met Stana uit Slovenië.
We gingen naar het studentenhuis „Hanka” en chekden in. En zo kregen we een kamer gezamenlijk met Stana.
Het studentenhuis viel ons over het algemeen echt tegen: het lijkt op een ziekenhuis, waar we de weg kwijt kunnen raken terwijl we naar het dichtstbijzijnde toilet zoeken. De douches zijn overstroomd en er is geen plaats voor jouw kleren tenzij je jouw kleren nat wilt maken. En niet te spreken over de kamers: als ik me ’s nachts in mijn bed omdraai, maakt het een geluid zodat Niki en Stana meteen opschrikken : Ze denken dat ik de kast schop of dat die naar beneden valt. Toen ik mijn natte handdoek op mijn stoel legde, viel die in twee delen. En we kunnen nog blij zijn dat er een koelkast bestaat.
In die mate waarin het hele studentenhuis tegenviel, viel maar al het andere wel mee. We hebben in de buurt ons restaurant „ Estella” waar we elke dag drie heel lekkere maaltijden krijgen.
Ook de lessen zijn heel fantastisch! We hebben vier heel goede en gemotiveerde docenten met wie wij ons lekker vermaken.
En niet te spreken over de heeeeeel mooie binnenstad, waar we al de eerste dag lekker cocos-koffie hebben gedronken op een gezellig terrasje. ( Eigenlijk boften we toen niet echt met het weer want het begon te regenen en de regen werd onweer…tja, in een seconde zijn we absoluut nat geworden. Maar als de zon schijnt, is het hier echt warm, hoor. Net zo als in Hongarije.)
Niki en ik zijn van de universiteit Károli in Boedapest. We zijn op 3 juli al vertrokken omdat we een nachttrein hebben genomen. Toen we in Warszawa ’s morgens aankwamen, zochten we naar het juiste spoor richting Poznan Glówny. We vroegen aan een sympathiek meisje: „Do you speak English? Does the train go to Poznan Glówny from hier?” Ze zei: „I hope so. I have to go to Poznan as well.” Okee, we hebben gedacht, dat ze alleen een gewoon meisje uit Polen is want we hebben haar koffers niet kunnen zien. Maar daarna kwam de trein aan, en we zijn elkaar kwijt geraakt omdat er zo veel mensen waren. Na een beetje „sportieve activiteiten” (we moesten tenminste door acht treinwagons doorgaan om onze zitplaatsen te vinden) hebben we eindelijk kunnen zitten in een cabine waar al 6 mensen zaten. Het was erg druk, hoor. De reis leek ons langer te zijn dan de reis vanuit Boedapest naar Warszawa.
Toen we in Poznan Glówny aankwamen, zochten we naar de bushalte. En toen was ook dit meisje van Warszawa daar. We konden eindelijk ook een koffer zien. Ze stond te vragen: „Are you also for de zomercursus?” En toen hebben we kennis gemaakt met Stana uit Slovenië.
We gingen naar het studentenhuis „Hanka” en chekden in. En zo kregen we een kamer gezamenlijk met Stana.
Het studentenhuis viel ons over het algemeen echt tegen: het lijkt op een ziekenhuis, waar we de weg kwijt kunnen raken terwijl we naar het dichtstbijzijnde toilet zoeken. De douches zijn overstroomd en er is geen plaats voor jouw kleren tenzij je jouw kleren nat wilt maken. En niet te spreken over de kamers: als ik me ’s nachts in mijn bed omdraai, maakt het een geluid zodat Niki en Stana meteen opschrikken : Ze denken dat ik de kast schop of dat die naar beneden valt. Toen ik mijn natte handdoek op mijn stoel legde, viel die in twee delen. En we kunnen nog blij zijn dat er een koelkast bestaat.
In die mate waarin het hele studentenhuis tegenviel, viel maar al het andere wel mee. We hebben in de buurt ons restaurant „ Estella” waar we elke dag drie heel lekkere maaltijden krijgen.
Ook de lessen zijn heel fantastisch! We hebben vier heel goede en gemotiveerde docenten met wie wij ons lekker vermaken.
En niet te spreken over de heeeeeel mooie binnenstad, waar we al de eerste dag lekker cocos-koffie hebben gedronken op een gezellig terrasje. ( Eigenlijk boften we toen niet echt met het weer want het begon te regenen en de regen werd onweer…tja, in een seconde zijn we absoluut nat geworden. Maar als de zon schijnt, is het hier echt warm, hoor. Net zo als in Hongarije.)
We hadden een feestelijke opening op zaterdagavond. Er waren veel lekkere typisch Poolse gerechten en ook toetjes.:)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten