Onze kamer

Jovanna, Maja en Irena hebben in een andere post over Hanka geschreven. Hun gedicht is mooi, maar te figuurlijk voor de waarheid. Het uiterlijk van dit studentenhuis was een van de kleine problemen die we hadden. Dit soort problemen begon voor ons op de eerste dag: de kamer rook heel slecht(en nu ook!), er was een oude, vieze sok van een van de jongens die daar vroeger woonde (we weten dat het jongens waren, door alle vuiligheid). De tweede dag moesten we een grote schoonmaaksessie doen ,die 1 uur of zo heeft geduurd. Het is eigenlijk veel tijd voor zo'n kleine kamer.
Alleen een van de 7 lichtjes werkte, maar dat heeft niet lang geduurd. Op de derde dag was het enige licht ook kapot. Die man van beneden zei dat hij niets kon doen tot 7 uur de volgende dag, maar gelukkig gaf een jongen die daar werkte ons enkele kaarsen om ons licht te geven tot de volgende dag. Onze donkerste gedachten kwam juist toen er niemand kwam op dat uur, of wanneer dan ook.We moesten aan de jongen nog een keer vragen om de elektriciens zelf bellen. En deze keer gaf hij ons een lamp van zijn persoonlijke spullen. Het was veel beter dan het schemerige licht van de kaarsen (die waren erg klein).
De elektriciens kwamen de volgende dag en ze hebben goed werk gedaan. (6 van de 7 lampen werken nu). Maar dat was niet de oplossing voor al onze problemen. De geur is er nog steeds, het trekt allerlei insecten aan, wilde dieren, waaronder een zwerm van vliegen - Die Hard 7!
Een dag heeft een grote waterplas onze koelkast in het midden van onze kamer verlaten. Onze beddelakens zijn te klein om de vuiligheid op de bedden te dekken. Maar we hebben geconstateerd dat als je heel moe bent (zoals wij) je bijna direct in slaap kan vallen, zonder je zorgen te maken over de kiemen of dit soort dingen.
Boven een van de bedden is een poster met een trein ongeluk (foto in een andere post), die de voorwaarden en de sfeer waarin we moeten leven perfect beschrijft: Oh Shit!
Toch dachten we niet meer aan deze dingen, we proberen plezier te hebben en genieten van elk ander moment hier. Het enige dat ons nu bang maakt, is dat we meer "jongen-ish"
dan vroeger zijn (zelfs onze grappjes zijn verschillend).
Maar genoeg over onze frustraties. Onze volgende post zal positief zijn, met foto's van onze kleine uitstapjes met de groep en andere kleine dingetjes.
Tot volgende keer,

Alina & Corina
☺ ☺


Later edit: We wilden niemand boos maken. We wilden alleen een grappige verhaal schrijven. Als deze post makte iemand slecht te voelen, we zijn sorry. Dit was niet onze bedoeling. We hopen jullie kunnen zien meer dan de slechte dingen en begrijpen dat we alleen voor lachen dit hebben gemaakt.